Festivalfavoriet Miike Takashi is al sinds 2000 (Audition) een graag geziene gast in Rotterdam. De zeer productieve filmmaker is sindsdien bijna elk jaar vertegenwoordigd met één of meer films. Hij staat bekend om zijn grote variatie, en heeft films in bijna elk genre afgeleverd. Veel van zijn werk wordt gekenmerkt door haast komisch extreem geweld, sexuele perversie en zwarte humor (te zien in films als Audition, Ichi the Killer en de Masters of Horror-aflevering Imprint), maar hij maakt net zo graag komische actiefilms voor het hele gezin (Zebraman) of dramafilms. Dit jaar draaien in Rotterdam zijn twee laatste films: Zebraman 2 en 13 Assassins. Deze tweede titel zag ik zondagavond, een eigenlijk heel traditionele Japanse samoerai-film waarin toch een aantal van zijn terugkerende elementen te vinden zijn.
Het verhaal, gebaseerd op een historisch incident en eerder verfilmd in de jaren ’60, speelt zich af in het feodale Japan van de eerste helft van de 19e eeuw, waarin het land wordt bestuurd door de Shogun (miliaire krijgsheer, dictator) en op lokaal niveau door clans en families. Eén van deze clanhoofden, Natsiguru, is zeer wreed tegen zijn onderdanen en in feite een psychopaat. Omdat hij de jongere broer is van de huidige Shogun is hij echter onaantastbaar, en wanneer hij zijn zinnen heeft gezet op een hogere positie in het landsbestuur vrezen gematigder krachten in de regering voor de stabiliteit en toekomst van het land. Een oudere samoerai, Shinzaemon, wordt ingehuurd om Natsiguru te vermoorden. Shinzaemon verzamelt langzaam een groep vertrouwelingen om zich heen, en uiteindelijk reizen 12 samoerai en één half-verwilderde jager die ze op hun toch tegenkomen af om de wrede heer en zijn gevolg in een klein boerendorp in de val te laten lopen. Als ze de val willen laten dichtvallen ontdekken ze echter dat ze numeriek een groter nadeel hebben dan verwacht: tegenover de 13 helden staan ruim 200 tegenstanders. Dit alles speelt zich af in de eerste helft van de film, en is eigenlijk een langzame opbouw naar de spectaculaire climax: de veldslag in het dorp. Dit levert voor de film een ononderbroken gevecht op van ruim 40 minuten met zware verliezen aan beide zijden en een niet al te verassende afloop.
De film is een genot om naar te kijken om de historische verbeelding van het oude Japan en de samoerai-praktijken gebaseerd op eer en loyaliteit. Sets en kostuums zijn tot in de puntjes verzorgd en prachtig om te zien. De film is veel traditioneler dan we van Takashi gewend zijn maar toch ontbreken ook hier niet de absurd-komische elementen van Takashi, alhoewel bij lange na niet zo extreem als sommige van zijn films. In Japan genomineerd voor beste film van het jaar.
No comments:
Post a Comment